aşk yetinmekmiş derlerdi
inanmazdım
seven yürek yetinmeyi bilmez sanırdım
gözlerine bakarken hep daha fazlasını isterdim
sözlerinle yetinmeyip ellerini isterdim
aynı yolları adımlamak yetmezdi
yüreğine sahip olmak isterdim
gül cemalini görmediğim zamanlara hayıflanıp
her an yanımda ol isterdim
senden ayrı nefes almak zor gelirdi
nefesime ortak ol isterdim
çok sonra öğrendim bende
aşkın yetinmek olduğunu
sanki ben çöl ortasındayım
sende bir vahasın
rüya mısın yoksa gerçek mi?
bilmiyorum ama hayatımdasın
kana kana yudumlamak vardı gözlerini
ama öğrenince yetinmeyi
damla damla alıyorum yüreğime gözlerini
kurduğun cümleler yetmezdi bana
şimdi dilinden çıkan her harf kıymetli
adımlarımız düşünce aynı yola
uzadıkça uzasın yollar derdim
şimdi yolun bittiği yerde
buna da şükür demeyi öğrendim
göz göze geldiğimizde zaman dursun derken
şimdi bir anlık kaçamak bakışlarla yetiniyorum
olsun diyorum olsun
yüreğin benim olmasa da
benim yüreğimde sadece sen varsın
hem yetinmeyi biliyorum artık
Yol Arkadaşım iyi ki varsın