Bir on dört nisan sabahı,
Aralamış kara bulutları,
Güneş vuruyor tepelerde,
Isıtıyor baş kentim Ankara’yı,
Yer gök kırmızı beyaz,
Al bayraklarla süslenmiş,
İnliyor tan doğan meydanı,
Ya ölüm ya istiklal,
Bu vatan bizimdir bizim kalacak,
Bu vatana helaldir dökülen kan,
Atamızdan emanettir bize bu şan,
Duysun semsizi duysun cihan…
Başlıyor Ankara marşı,
Ankara’nın taşına bak,
Gözlerimin yaşına bak,
Çankaya’da şeriat sesleri,
Şu feleğin işine bak…
Coşkulu bir demokrasi alayı,
Yüreklerden filizlenmiş umutlar,
Güzel yurdumun dört bir yanında,
Dalga, dalga geliyor insanlar,
Herkes bir ağızda haykırıyor,
Tam bağımsız Türkiye’m…
Milyonlar toplanmış Ankara’ya,
Sahip çıkıyorlar cumhuriyetine,
Anasının kucağındaki bebekler,
Ağlıyor yarını aydınlık Türkiye,
Bastonuna yaslanan yaşlı amcalar,
Ayaktan durmaya çalışan nineler,
Genç yaşlın ana baba bacılar,
Onlarda haykırıyor olan gücüyle,
Bu vatan laiktir laik kalacak…
Sokuluyor yaşlı amcam yanıma,
Diyor oğul çok bedel ödedik,
Gelebilmek için bu günlere,
Karanlıklarda kurtulmuş,
Aydınlık bir gün bırakmak için sizlere…
Bir adım ötede ulu önder atamız,
Uyanmış inleyen Ankara’nın sesinde,
Seyrediyor anıt kabrin tepesinde,
Kınına sığmayan bir öfke,
Celallenen cumhuriyet sevdalıları,
Bu vatan emanettir sizlere,
Ne mutlu türküm diyene…

Mehmet yıldırım