. . . ey yar ! . . .
gitmeler olmasaydı kavuşmalarımızda
gözyaşlarımızı birlikte damlatsaydık gönüllerimize
ağlatsaydık birlikte sevda şarkılarımızı
bir ömür derseydik seninle aşkın güllerini
. . . . .
verdiğimiz sözler
bu kadar çabuk değersizleşmeseydi
sızlamasaydı yüreklerimiz hasret sancılarıyla
gecelerde yalnızlık badelerini yudumlamasaydık
nefesin nefesimde yüreğin yüreğimde yaşasaydı her an
gözlerim gözlerinin efkarında kaybolsaydı da
yangınlarım seni yakıp kavursaydı ya yar !
. . . . .
duysaydın amansız çığlıklarını yürek sesimin
tutuverseydin sensizliğine hasret ellerimden
bırakmasaydın bu hayatın derin karanlıklarında
vurup gitmeseydin yüreğimin tam orta yerinden
rüyalarımı karabasanlara çevirmeseydin sükutunla
özlemini hasret demlerine çevirmeseydin keşke
. . . .
suskun lal olmuş dillerimi
gülüşlerine mahkum etseydin
sensiz bırakmasaydın sevdan ile üşüyen yüreğimi
sevdanın rengini karalara boyamasaydık seninle
umutlarımızı vermeseydik
kurak iklimlerin ayrılık rüzgarlarına
ey yar !
sahipsiz özlemlerim hasretinle erirken
gecelerin koynunda yine sana yanar yüreğim
hülyalarım sensizliğine alışamamışken hala
atıverdik zamanın önüne hayallerimizi acımasızca
. . . .
olmadı işte olmadı yar!
vurgunlarının yoksunluklarıyla titriyor bedenim
gidişler yakışmadı büyük sevda masalımıza
sustum artık gecenin koyu yarısında
can bu tenden ayrılana kadar sükutuyla
senden alacak ilhamlarını ey gece gözlü yar !

sahure alacahan
saqu