Sana,acılarımı en kâfiyesiz biçimde sunuyorum bu gece.
Gözlerim kapanıyor bazı,kirpiklerimin ağırlığından.
Sanki tonlarca gözyaşı biriktirmiş gibiyim,kelimeler yerine.
Ama alışamadığım bir nem yanaklarımdaki;
Sanki senin omzuna hiç düşmemiş gibi yabancı benim gözlerime.


Bazen şarkı söylerdik;
Bize başkalarını hatırlatan.
Bir türlü nağmesini tutturamazdık ama,
Sol anahtarı kilitliydi kalbimizin.
Do diyezde benimdin;son nakaratta,bırakırdık geçmişimizi.
Sustum sanma;
Ağzımdan çıkan her kelime solfejindir artık sevgilim.


Hani bazen kaçmak isterdik ya en uzağa,tüm insanlardan.
Sadece ikimizin duyduğu bir şarkı dinleyecektik seyahatimizde,
Serüvenlerimiz konuşulacaktı uzun molalarda,
Don Kişot hiç bitmeyecekti.
Bitti sanma;
Giderken,diz üstü öykülerine İspanyol sevdalar bıraktım sevgilim.


Sana vaadi ömür boyu sürecek mutluluklar veremem artık;
Sözlerim ağır gelir hafifmeşrep sevdana.
Ağlayamam pir-ü pak;
Sadece,
Gözlerimle içerim nisan yağmurlarını.

Yüzümü saran felâket,avuç içlerin olurdu kimi zaman,
Gittim sanma;
Ben oraya kaderimi bıraktım sevgilim.