Gönlüm aç; gönlün yuvası da, sana hasret Agah!


Gönül selimi yumuşatan, yürek mihri banım
Tüm benliğime sahip olan, tek sensin alphan’ım
Hislerimi abat ettin sen, tümden aşiyanım
Bürhan’ım ahu gözlerinin, yürek saplantısı

Tüm sen benliğimi alıp da, mihmandar edersin
Fenafillâh mertebesinde, içim de yanarsın
Beka billâh’ım benliğinle, içime akarsın
Gönlü çelen eşsiz varlığın, meste der şühedan

Ledün’e yüzümü sürmektedir, aşkla tüm amacım
Hayatımın da nurefşanım, sensin göz bebeğim
Şaduman garip varlığın da, hep eriyeceğim
Bade-i aşkın bağlar beni, güzel varlığına

Nefsi-i emarem de kayboldu, o gül cemalinde
Sen benim gül yüzlüm şems’imsin, her an da tepemde
İçim dışım bürkan gibi kor, kaynamakta kalp de
Sayende babüsselema ben, varırım inşallah

Andelibanlar gibiyim hep, şek’siz şakıyorum
Hüsnü-ü an’ın çeker de durur, hepten akıyorum
Teveccüh ettin ya bu hal de, zevkle uçuyorum
Arşe gibi sıkı gerildim, tümden haşmetimle

Burak üstünde ki görkemli, Resul’e hastayım
Münevverin de gözlerimde, yanmakta ustayım
Gare bulsam da Hak yoluna, canımı sereyim
Vare’ler isterse insinler, tepeme hışmıyla

Sere’den yanmakta bu garip, muhtaçtır bu uşak
Nare’m tükendi haşmetinle, sarar kadim kuşak
Geda olum senin uğruna, varlığa ulaşsak
Yeter ki kabul et yanına, can kurban Hüda’ma...



(17.03.2011)AZAP...