ağlarsın kendine içinden
kısık halde öpüşür volta halindeki gizil aysbergler
bir ölü gibi sessiz ve uzun düşünlerde saklıdır halbuki, o neden
ani ürperti sökün eder, uzar tüylerin
balistik bir inceleme kesinliği sarar içini
_ki; tüm inat iyileştirmelerine rağmen o haklıdır yine !_
her ne kadar gurur yenilgiyi baltalasa da
bu zoraki teyakkuz lokum gibi yapışır yakana
kırmızıya çalar kahve tonları tımar eder yüzünün raflarını
farkında olursun ister istemez bu iltihakın
olan biten, o umursamaz kostümlü
ve tıknazlığa sığdırmaya çalıştığın devdir!
lacivert yağmurların damlayamamasıdır aslında
içinden ağlamaktır adı, bu iltihabın
işte, bilirsin ama anlay(t)amazsın...







artan yoğunluğa dayanamamaktır yağmur
ve açlığın örtemediği çıplaklık gurur
ağlamaksa, doymamışlığın kadavrasıdır kanlı bıçaklı
ve, bir canlı bir canlıya ağıt döküyorsa
bunda en başından bir terslik vardır
üzerine, bir de ıhlamur kokulu türküler değer tınısı sıcak
hele aksanı bilindik nakaraların eyvahları azar azar
her ütüsüz yüz tanır mutlaka eskiden
en çok, yüzün haroşa istifini bozduğunda d/okunur aşk
tüm kitaplar öyle yazar
uğruna ölümü gözüne alabildiğin kadar sevmişsindir
içindeki titremenin sessizliği tepikleme katsayısının izdüşümüdür
bir dua ritüeline düşen unutma payı kadarken bu b/ölüm
oysa sevmek; vazgeçemediğin canlı payına düşen maksimum hükümdür...





mihengi kayıp odlara değer maşasız aklının yongası
bir başını unutamazsın o masalın
bir de göğsüne ilk yasladığın o başı
karışır, yivlenir bin bir meşekkat çile üst üste
avuçlarından sızar tüm makus hesaplaşmalar
tüm ilkler bir şarkıdan iliklenir enine boyuna diline
atarsın kendini bir ıslığın peşine/götürdüğü peykelere
istemsiz ve kuramsız titreyen kelimeler kalır geriye
ve, cevabını kendin verdiğin sorular bir de
mırıldanarak neden şarkı söylenir ki zaten!
bu da kendine acıma ve acındırma halinin deşifresidir bal gibi:




’iyiyim ben, hep aynı şeyler işte
uyku hapları yalan dolan gülümsemeler
iyiyim ben hem sen tanırsın beni
ne yapsam ne söylesem o geç kalmışlık hissi
son defa görsem seni kaybolsam yüzünde
son defa benim olsan uyansam yanında’












ToprağınSesi





.