Yüreğimin dağlarından eşkıyalar geçerken
Yakıp yıkarken obalarımı
Yüreğinde ki karanlık dehlizlerden
Bir nefes alarak son hamleyle
Yeryüzüne ektiğim yaban gülüsün

Ey dağlarımın son gülü
Yüreğimde akan nehirlere can veren
Ceylan bakışlarında kaybettiğim, yolumu arar oldum

Her bakışında güneş tutulur
Ay utancından düşer ellerime
Garip bir yolculuk başlar ruhumun ötelerinde
Susuz ovalarına, göçer konar olurum
Kervanlarım gamzelerinde konaklar
Ellerim kenetlenir gözlerinde
Dilim lal olur konuşan dillerinde

Dinmez sana olan hasretim gördükçe seni
Geceler karanlıklara sığmaz
Düşler tarlasında umutlarım yeşerir gözlerinde
Filizlenir ey can yüreğimin içerisinde
Kol gövdeye sığmaz
Bilesin sarmadıkça seni

Dinmesin içimdeki özlemim
Dinmesin içimdeki sızım
Varsın dinmesin be gülüm
Kan ağlasın her gün yüreğim
Siyah beyaz resimlerde canlanır, sana olan hasretim

Mevsimler döner başucumda
Karlı dağlar boran olur, yıkılır ayakucumda
Çiy düşer belki gecelerime
Üşür bedenim belki de donar ellerinde
Varsın donsun be gülüm
Sevdana isli mumlar yakar ısınırım
Çileleri ırmaklara çeviren gözlerinde

Ben aşkın
Tozlu raflarından en eski romanları indirmişim
Adını her gece zikrederek yüreğimin, özüne sindirmişim
Yusuf’un kanlı gömleklerini, dipsiz kuyularda giyinmişim
Züleyha aşkını arar olmuşum
Bilesin ulaşamadığım sende

Şimdi söyle be gülüm
Sevdanın krallığı nerde
Asi şehirlerimi yakayım
Karanlık gecelerin izdüşümlerinde
İsyan edip geleyim
Diz çöküp öleyim kahverengi gözlerinde

Nurettin Aksoylu