"Kar yağdı Başkente, acıyı, elemi, siyahı saklamak için tutam tutam kar yağdı sokaklara, caddelere, evlere.
Başkenttin bir ucunda yine bir kadın ağladı, diğer ucunda ise bir gül!

Nefret iklimlerinde kendine kıydı gönül.
Dökülen her kar tanesinin altında boynunu büktü ödül.
Kine, öfkeye, şiddete ve nefrete karşı yinede; bembeyaz sayfalara yazıldı Kadın ve Gül! "

_______________________________Buradan başlayacağım daha; KAR, ve özellikle de Ankaraya kar yağması benim için her zaman çok önemli bir konu olmuştur. Ankaraya kar yağması üzerine yazılarımdan bir tanesi: "ANKARA’DA KAR (Sokak Lambasına Bakarak Karın Halen Yağıp Yağmadığını Kontrol Eden Çocuğun Gözlerindeki Işıltı)" Tam yukarıdaki alıntıyla da örtüşen; kadınların haksızlıklara maruz kalmasının yine Kar yağmasıyla anlatıldığı bir başka yazı: "Melekler Hala Geri Dönmeyecek mi?" Bana doğrudan bunları hatırlattı...

___________________________________

Şiiri okuyunca ise aklıma şunlar geldi;

Bir çok yerlerde olduğu gibi, annem gibi, anneannem gibi, kadıncağız sabahleyin erkenden uyanır. Uykusundan, prensesliğini yaşayabildiği, kendi kendine özgürce hayaller kurabildiği, rüyalar görebildiği uykusundan sabah uyanır. Sabahın en taze vakitlerinde, hatıra sistemleri, bilinç sistemlei tam olarak çalışmaya başlamadan hemen önce, bilinçaltı halen beyninin derinliklerine dünyanın en mucizevi merhemini salarak, mutluluk hissini verirken daha, gözü pencereden dışarıya takılır. Hala sırt üstü uzanmaktadır halen; ancak masmavi bir gökyüzünün altındaki, camın önünde duran ağaçta bir bülbül görür. Yüzünde romantik bir gülümseme, gençlik hayallerinde, filmlerde gördüğü; ruhunun ihtiyacını duyduğu sıcak, sevimli bir suygu işte... Bir anda uçar kuş, aşağıya, pencereden görünmeyen yere doğru... Sonra yerden tekrar eski bulunduğu yere gelir; bu defa ağzında bir gül vardır. Kıpkırmızı, dalından yeni koparılmış, doğduğu, büyüdüğü yerden ayrılmış... Kadın, yanındaki adamı, kocasını düşünür, onun varlığını hatırlar. Peşinden sürüklenen bir sürü gri hatırayla birlikte.

Kadının bilinci ve günlük-gerçek şartları ve dünyası yavaş yavaş ön plana çıkmaya başlamıştı ki, bülbül ağzındaki gülü tutmayı bırakarak uçtu; havaya, karışılmaz yerlere. Gül pencereden görünmeyen yere doğru gitti, yere mi düştü, başka yerlere mi düştü, o da bilinmez.

“Gül mü kadına benzer, kadın mı güle bilmem?"
__________________________________________________

bülbül konusuna gelince; bkz: "Gül ile Bülbül + Serçe (güncellenmiş hali)" :)


Edebiyatla,
Edeple...