“ ÖMRÜM ”
Ey ömrüm söyle bana söyle şimdi ne oldu,
Bağında katmer, katmer açan al gülün nerde,
Bakıyorum o yüzün hüsran ve keder doldu,
Katmer, katmer gülünde öten bülbülün nerde,
Şimdi sustu bülbüller güller ise hep soldu,
Ey ömrüm söyle bana söyle şimdi ne oldu,

Olur, muydu kış tufan bilir miydik güz yeli,
Sabahın seherinde tuttururduk bir türkü,
İçimizi basardı sevda ile aşk seli,
Tabiat raks ederdi giyinip yeşil kürkü,
Döşenirdi nameler şahlanırdı bam teli,
Olur, muydu kış tufan bilir miydik güz yeli,

Kaç nisan geçirdik ki yağmurunda ıslandık,
Bir yakamoz misali kayıpta geçti zaman,
Daha dün çocuk iken büyüdük ve uslandık,
Gebe kaldık zor güne bazen dedik ey aman,
Ne sevdalar yaşadık sevgiliye yaslandık,
Kaç nisan geçirdik ki yağmurunda ıslandık,

Zaman çok tan geçmişti biz soruyu geç sorduk,
Güneş kaybetmiş idi içimizde heybeti,
Anlasak ta artık geç kafayı yere vurduk,
Fark etmeden dost dosta eylemişti gıybeti,
Şu yalancı dünyada ne kadar hayal kurduk,
Zaman çok tan geçmişti biz soruyu geç sorduk,


Bülbül sustu gül soldu şimdi de sıra bende,
Yolcu yolunda gerek kimselerde yok vefa,
Veda şarkısı dilde sancısı ise tende,
Sanma başka bedende süreceksin bir sefa,
Biliyor musun? Ömrüm benle bitersin sende.
Bülbül sustu gül soldu şimdi de sıra bende,


Havva KESKİN