Yolculuk var
Neye, neyle
Nasıl bir yolculuk.
Kim çıkar yola?
Yol öyle ki:
Başlangıcı ve sonu,
Baştan hem belli,
Hem belirsiz.
İnsan yolu bildiği
Bilmek istediği gibi yorabilir
Evet yol insana göre çizilir.

Nasıl bir şey Allah’ım
Kendime, bir tek hücreme dahi
Hakim olamazken
Şu koca kainatta yol çizmek
Kendimce yol bulmak nasıl mümkün?
Hiç yaratan yarattığını bilmez mi?
Kendiliğinden oldu
Öyle mi?
Her şey kendiliğinden bir yol tutar ha?
Ne kadar acayip bir kayboluş bu
Bilinmez değil
Baştan kendini tanımaktan kaçış
Kendine yabancılık bu.

Ah kaç yıldız kümesi geçtim
Öyle bir bunalım ki,
Kör kuyular içindeydim.
Ne Yusuf bilir
Ne Nemrudun ateşine yürüdüm
Ben kendi kendimde kaybolmuştum.

Evet,
Yol diyordum, yol
Tam içinden geçtiğim
İçimde olan yol.
Nasıl çıkarım yola
Bu içimden çıkmaz yollara.

Ağır ağır yürürken
Bir yandan
Sağım solum
Önüm arkam
Her yandan
Bir boşluk içindeyim ki,
Koca dünya gibi
Uzayın boşluğunda öylece
Kendimce döndüm döndüm döndüm...

Her dönüşüm bir yöne
Bir olana rast geldi
Merkezin çevrenin
Her şeyin anlamı:
Allah,
Ve bildim bu dönüşün
Tek bir sebebi
Lailaheillallah.

(Mart 2011 İstanbul)