Yüzüm
Takvim yaprağı gibi sararmış sanki
........
O eski neşem de yok
Lodos esiyor içim
..
Asi bir poyraz dışım
Kuru bir ayaz belki
Ben kendimden gideli sessizlik biçim biçim




Sözleşmiş günler aylar sonbahar rüzgarıyla
.......
Gözünü kırpmıyor hiç kayıp giden seneler
....
Kayboldun sanki diyor
Yirmi yaşından sonra
....
O ütüsü bozulmuş aynadaki çehreler




Ay ağlatan bir şafak
Gönderiyor geceyi
.................
Ne kadarda hakirmiş kahrolası gün yüzü
Ben o ağlayan kadın
Sen o dinleyen adam
............
Yapraksız bir takvimin çalınan iki yüzü




Canım çok acısa da
Bunu bilmeyeceksin
.........
Seni her an anacak bu ela ıssızlığım
........
Ara vermek nereye
Ama görmeyeceksin
......
Binlercenle çivili dört duvar hissizliğim




Hazırlıksız gelecek bir gün kapıya ölüm
......
Kucaklayacak önce yakışıksız bir soğuk
......
Sonra ister kenardan
İstersen kıyımdan geç
..................
Nasipte bir son sala duyarım boğuk boğuk