Minik Bedeni Ve Kocaman Yüreği İle,

Ankara’da Yaşardı ZAHİDE.

Tabii Miniğimin Haline Yaşamak Denirse...



Yıpranmış, Çatlak Ellerinin Tuttuğu Peçeteyi,

Yorgunluktan Çıkmayan Sesi İle Satmaya Çalışır,

Kir , Pas İçindeki,

Yirtık Elbisesiyle Yürekleri Dağlardı...



Çok Küçükken Kaybetmişti Annesini ,

Hayatın Acı Sillesini ,

Henüz Beş Yaşında Yemişti.

Küçük Kardeşine Bakmaya Başlamış,

Anneliği O Yaşta Öğrenmişti.



Okul Çağında Daha Büyük Bir Yük Binmişti ,

Minik Omuzlarına.

Kendinden Ağır Okul Çantası,

Kardeşine Bakma Çabası,

Ve İşten Dönen Babasına,

Yemek Hazırlayamama Kaygısı.



...



On Yaşında Kaza haberi İle Sarsılmıştı ZAHİDE.

Hayalleri Babasının Felç Kalmasıyla Yıkılmış,

Okulunu Bırakmıştı.

Üstelik Taktir Belgesi Almış,

Dönemi Birincilik İle Tamamlamıştı.



Okuyamazdı artık,

Çalışmalıydı ZAHİDE.

Bir Kenara Bırakıp Defteri, Kalemi

Yatalak Babasına Bakmalıydı.

Kardeşini Kendi hayallerine Yazdırmalıydı,

Okuyamamıştı ZAHİDE okutmalıydı.

Omuzlarındaki Ağır Yükü,

Artık tek başına Sırtlamalıydı.

Ağlamaktan Şişen Gözleriyle,

Önüne bakmalıydı.



Minik Bedeni Ve Kocaman Yüreği İle,

Ankara’da Yaşardı ZAHİDE.

Yıpranmış , Çatlak Ellerinin Tuttuğu Peçeteyi

Yorgunluktan Çıkmayan Sesi ile Satmaya Çalışır,

Kir , Pas içindeki ,

Yırtık Elbisesiyle Yürekleri Dağlardı.





Kaan Can YAVUZ