Şiire ,suskun bir vedâ hazırlanışında nergis,yâsemen,gül
Söz söylemekten utanıyor bülbül
Bir gün korlaşırsa bal verecek kül
Belki yine yola çıkabilir bizim düldül
Şimdi diyet ödeme zamanı
Yelkenleri suya indir ey gönül





1/Şölenden kavgaya

Şölen havası vardı selâmda,tebessümde,cumâda
Hayat, bayram ediyordu ibâdet zamanlarında
Ecdâdımız mutlu oluyordu arzuları yenerken
Bizse zevk alıyoruz “ eğlence “ adını verdiğimiz nefsi azdırırken




Yalıtımından çaldığımız apartman dairelerimizden dışarıya yansıyan :
Televizyon sesleri…
Müzik sesleri…
Sürekli bağıran oyuncak sesleri…
Arasıra ,buralarda insan(!) yaşadığını hatırlatan ,öfke ve kibirle beslenen kavga sesleri…

Özlediğimiz ise muhabbet sesleri…



2/ Şimdi

Nefretler urgan oldu boğuyor merhameti
Acı meyvelerin ağırlığından kırıldı dal
Karşı kıyıya sevgi taşımıyor sal
Evden çıktığı an tabut
Geride kalanlarda mîrâsa endeksli bir umut



Bir köşede ise ince ince ağıtlar yakılıyor
Ağlıyor masum ve yorgun yürekler
Diri diri toprağa gömülen sabîler gibi
Gece, aydınlığıyla sorguluyor
Gülleri yok eden modern bedevîleri



3/Beklenen


Ey Medenîliğin Efendisi,
Bir kez daha tekrarlayıver “Vedâ Hutbeni”
Mânevî iklimlerde dolaşan bir donanma inşâ edelim
Açık denizlerde yüzdürelim gemileri
Dönüşe hazırlayalım vuslatın şiirini…

Kaldırıp çöpe atalım Kur’an’sız her düzeni…

(Mart-2011)

Dursun Tiftik