Gittin, ama yüreğimden gönderemedim seni
Bende kaldın en acı hatıralarınla
Ruhumda hep bir şeyler eksik
Bir şeyler eksiliyor canımdan
Mutlu bir çift geçse yanımdan
Nefessiz kalıyorum
Aklında ben yokum biliyorum...


Eylül akşamları gibiyim savruk ve hoyrat
Ve üzgün ve çaresiz
Şarkılar jilet gibi kesiyor kalbimi
Kanım çekiliyor damarlarımdan
Firar ediyorsun dualarımdan
Duasız kalıyorum
Aklında ben yokum biliyorum...


“Kim okşar bundan sonra
Kim tarar saçlarını
Kim tutar ellerinden
Kim öper avuçlarını

İçim acıyor,içim kanıyor
İçim yanıyor kaç gündür...”


Gittin, ama yüreğimden gönderemedim seni
Yeni doğmuş bebek gibi sardım,kundakladım
Kucakladım,bırakmadım.
Dünyanın çirkefliğine,iki yüzlülüğüne aldırmadım
Gözlerini gözüm, yüzünü yüzüm bildim
Ağlamadım...


Ateş denizlerinden geçtim kaç kez
Seviyordum seni yanmadım.
Ne depremler atlattım,sabahlara kadar
İntiharlar geçti aklımdan şeytana uymadım
Ama gel gör ki, sen yoksun
Gecenin bu vaktinde
Karanlığın ortasında kalıyorum
Aklında ben yokum biliyorum...


Yorgunum, yaralıyım ama hala başım dik
Hayata direnme gücümü kaybetmedim
Ne seni unuttum ne de sevdanı öldürdüm
Kadehlerimi şerefine kaldırdım her akşam
Günaydın diyerek karşıladım doğan güneşi
Hasretin hançerlerken yüreğimi
Sen ey zümrütü Anka kuşum şarkılarımın eşi
Gittin, ama yüreğimden gönderemedim seni
Bende kaldın en tatlı hatıralarınla
Seviyorum seni, seviyorum seni!
Gel gör ki sen yoksun
Yanımda,
Eylül akşamları gibiyim savruk ve hoyrat
Çaresiz kalıyorum
Aklında ben yokum biliyorum...


“ Kim okşar bundan sonra
Kim tarar saçlarını
Kim tutar ellerinden
Kim öper avuçlarını

İçim acıyor,içim kanıyor
İçim yanıyor kaç gündür..”



Musa KALKINÇ