Bana güfte yazdırdı dillerindeki ballar,
Sen benim ilacımsın, hekime gerek var mı?
Sevda şarkısı yığdı bağlarımdaki dallar,
Sen benim ilacımsın, hekime gerek var mı?

Dudağındaki güller beni rindan eyledi,
Ceylan gibi gözlerin elde umman eyledi,
Kâkülünün siyahı canda derman eyledi,
Sen benim ilacımsın, hekime gerek var mı?

Mehtabın ışıltısı sönük kalır yanında,
Mevsimsizce durmadan nurlar olsun canında,
Kasvetlerin olmasın titreyen dermanında,
Sen benim ilacımsın, hekime gerek var mı?

Şimdi kor dillerimde hicazlarım yanarken,
Yüreğime hızlıca vuslat kuşu konarken,
Sana gönül bahçemden güllerimi sunarken,
Sen benim ilacımsın, hekime gerek var mı?

Pervâne üzgün değil, süzdürdü güfteleri,
Yüreğim sığlıktayken getirdi öteleri,
İnleyen kor dilime yığdırdı besteleri,
Sen benim ilacımsın, hekime gerek var mı?