Selam kirvem;
Ağır adımlarla yürüyorsun patika yollarda,
Kim bilir belkide,dahada uzaklarda,
Fakat neresi olursa olsun,önemi yok.
Düşman kurşunu geçerken sol yanından,
Gece karanlığında, ıskalarken dağın yüzünü,o kurşun.
Dudaklarının arasındaki türküde bulurum kendimi.


Kirletilmiş zamanlar inerken omuzlarına,
Nasıl bilebilirler,aşkla ölümün yüceliğini,
Gerçekler uğruna savaşmanın,aşk olduğunu
Gölgesiyle kaçanlara anlat kirvem.

Bir intihardır onlar için düşünmek,ya senin?
Sen bir başına olduğun zamanda
Güzel günleri düşüne bilirsin.
Yoldaş çorbasın’da tattığın kekik kokusu,
Doğururken hasretlerin yüceliğini,
İyimser gülün filizleri, can katar umutlarına,
Ve o gülde büyür,içinde büyüyen ploreter aşk.

Ey insanlar,kuşlar,türküler
Dahada yükseğe kanatlanın,
Onun olduğu yere sürün uçurtmaları çocuklar,
Sizlerle güzelleşecek gökyüzü maviliği,
Kanatlarınızla alt edeceğiz düşman kalesini.

Her gün bir matem sarıyorsa kentleri,
Acının her rengi işliyorsa bedenlerimize,
Ağıtlarımız yasak olduğu için,susturuluyorsa.
Vakit gelmiş demekdir ey halk,
Kuşanın öfke ve nefrete karşı.

Kirvem seninle vuruldu azönce bir çocuk,
Bir sal üzerinde getirdiler küçük bedenini,
Acısını çekti anası yüreğine,
Babası yoktu,vurulmuştu kalleş eliyle,
Onunla bir can daha çoğaldı sessizlik,
karanlığın üzerine yürüyenleri görmeliydin.

Garip hüzünler çöksede düşlerimize,
İnan üzülmeyecek kendisiyle bir halk,
İnan kimseye ders olmayacak ölümler,
İnan birgün dirilecekler yataklarından,
Coğrafyamızda yeşerecek bahar,onların bedenleriyle.

Kirvem güvercin kanadıyla, selam gönderiyorum sana.
Bir sokak ışığı gibi,aydınlanacak seninle her gecemiz,
Şimdilik susmalarımda kucaklıyorum seni;
Birgün açtığımızda mutlu günün kapısını,
Milyarlarcasının sesiyle,kucaklayacağız seni..
O muhteşem günün umuduyla kal..


Devrim DOKDERE