Vay Hasan abi vay!
Ne çabuk geçti yıllar
Senden sonra,
Bir dağ gibi otururdun
Örsün başında,
Kaçak yıllarda
Kafanda şapka,
Kilis’in çıkışında
Polisler dolmuş,
Akpınar Tura
Sen oturmuşsun
Baştan sayılırsa
Yedinci koltuğa!
Arandığın halde
Bakmamışlar suratına
O gün sen
Başkalaşmışsın bir anda
Köye geldiğinde
Babama,
Ammi biliyor musun?
Bu gün ne geldi başıma...
Anladım ammi anladım,
Vallah’i Allah var
Yeni girdi hayatıma
Onların gözlerini
Allah bağlamasa,
Alıp götürürlerdi
Beni yanlarında;
Ama bu gün bir başka
Allah’ın koruması
İndi başıma...
VAy Hasan abi Vay!
Neden beğenmedin buraları
Bırakıp gittin bizleri...
Bir kış mevsiminde
Ortaokul üçüncü sınıfta
Arkadaşlarımda çizme,
Bense cıbıldak helde,
Elazığın çamur sokaklarında
Dönüp dolaşırken,
Donan ayaklarımı
Bir kahvenin sobasında,
Kurutup dönerdim
Okul pansiyonuna,
Yine bir gün aynı saatte
Pansiyona ulaştığımda
Nöbetçi koşarak,
Geldi yanıma;
Al bu senin
Mutlaka uğra
Yarın potaneye...
Galiba,
Bir koli gelmiş sana,
Sevincimden uçtum
Ayaklarım değmedi yere;
İple çektim sonraki günü
İlk ders,
Hocamdan izin alıp,
Koştum postaneye
Aldım paketi elime,
Baktım içine,
Bir bot gelmiş
Hasan abiden hediye!
O bot üşütmedi
Ayaklarımı senelerce,
Isınan ayaklarımla
Sevinç geldi yüzüme,
O günden sonra
Gülücükler dağıttım herkese,
Vay hasan abi vay!
Neden bıraktın böyle beni
Senin açtığın gülücükleri
Senden sonra çok gördüler,
Soldurdular hepsini döktüler yere,
Ben de kırıldım bir kere
Artık gülmüyorum kimseye,
Sen olsaydın şimdi,
Belki ortak olurdun derdime;
Vay Hasan abi vay!
Dönüp bakmıyorum Kilis’e
Davulcu ve zurnacı
Az mı çalıp söyledi
Son nefesinde bile
Gülerek gittin,
Sen eğlenmeyi severdin
Kıyak kafayla
BAzen uçup giderdin,
O halde bile
Cipe atlayıp
Bağları gezerdin...
Ben çok seviyorum sizleri
Artık kimse ayırmasın bizleri,
Nedir bu dedi kodu,
Anlamıyorum nedir bunların derdi,
Hepsi burda Güdemeni yeşili,
Bizimkiler niye uzaklaşıp gitti,
Benim bildiğim HAcı Burhan’ın nesli
Böyle birbirini yememeli,...
Vah Hasan abi vah!
Yok artık senin gibi biri
Peki ben kiminle paylaşırım
İçimdeki dertleri,
Akrabalar bir garip ki
KÖtü günde
Kimse görmez halimizi
İyi günde olurlar
Kapımızın eşiği;
Oysa sen,
En kötü günümde
Aramıştın beni;
O yüzümde açılan sevinci
Yattığın yerden kalksan şimdi
Bulamazsın Vallah’i...
Vay Hasan Abi vay!
Boş ver sen şimdi buları,
Oradaki yerin nasıl
Beğendin mi?

Yıl:24.04.2006
Saat:23.40-24.30
Yer:Çengelköy/İst.
EROL KEKEÇ