Ellerin ellerin ve parmakların
Zambak gibi açar yüreğin,
Görünür ufukta aç kurtlar
İner üstümüze gökten bulutlar!...

El ele verince dağılır duman
Rakseder aşkımız,kimseye kalmaz meydan
Olacak ateşimizden göğe çıkan duman,
La demedikçe buluşuruz her zaman!...

Yavaşlar zaman,yüreğinden sızan
Üveyik sevdası beni derinden yakan
Camlar buharlanmış arkasında ben,
Ezilmiş yüreğim seni beklemekten

Kalmaz kimseye bu hüzünlü alem
Ebedi kalır bu alemde sevdası olan
Korkmayız biz aya karşı uluyan çakallardan,
Ensemizde hissederiz ölümün sesini taa derinden
Çabuklaşırız bu sevda ile yaşarken...

Elma yanakların çok şeyler söyler
Anlar ve akar gönlünden bir his
Şehla bakışlardan belli sendeki iz,
Irağı yakın eder küçük bir esiş,
Kıpırdar gönlümdeki sevdalar bir bir!

Neyleyim uzaktan bakışmaları
Oturup bir kıyıda koklaşmalı
Lale sümbül bir bir patlamalı,
Açmadan bizim eller ona uzanmalı
Canlanır o zaman sevda kıvılcımları
Kapama gözlerini bak bana doğru,
Parçalasın içimizdeki tüm tılsımları!...

Yıl:21.o4.2004
Saat:18.00-18.30
Yer:Kadıköy/İst.
EROL KEKEÇ