Aslında her şey iki cümle ile başladı.
Engelli bir ablam ile yaptığım bir görüşmede bana
sana o kadar dualar ediyorum ki haberin olmadan dedi.
Ablacığım hak edecek ne yapmışım dediğim de.
senin sayfanı ziyaret ediyorum. o doğa resimlerini görüyor mutlu oluyorum.V e her mutlulukta sana dualar ediyorum haberin olmadan dedi.
(Oysa o kadar basit resimlerdi ki)
B en sadece onlara bakarak mutlu oluyorum
donakalmıştım.
Ben ki o güzellikleri gidip gördüğüm halde , ellerim dokunduğu halde,
mangalı yakınca üç çeşit et
yanında bir çok başka nimet
etrafımda dostlarım
anahtarı bana ait arabam
ben taşıyan ayaklarım
olduğu halde mutlu değildim.
sustum
ve dedi ki hiç bir şey aklına gelmiyorsa o güzel yüreğin için şükret olur mu
Hiç aklıma gelmemişti
mutlu olmak için insan olarak doğmak bile yetiyormuş.
Şimdi her şeyi sebebsiz hudutsuz ve de şartsız seviyorum.
çok geç kalmış olsam bile