Susuzluğum gölgende başlarken
Süzül dudaklarımın tuzlarından
Yüreğimin karanlık şehirlerine

Yak karanlık sokaklarımın ışıklarını
Çıkma dışarıya

Yık şehrimin tüm sokaklarını
Viran eyle hanelerimi
Ama orada kal parçalama yüreğimi

Alaca karanlık dağlarımın mağaralarına çök
Kabuk bağlamış düşlerimi, kuytu köşelerinde yak
Kardelen çiçeklerinin özünde yok et hayallerimi
Gitme, gitme yüreğimin ortasında kal

Sıyrıl yalnızlığımın sulaklarından
Çocuksu masumsu aşklar yaşat bana
Tut ellerimden
Çek al yüreğimi bataklığın kara hanesinden
Ve sen gitme hep orda kal

Her bağ bozumlarında
Garip bir rüzgâr eser, ayazlarda bırakır sevdamı
Susuzluk çöker yağmurlar yağarken özüme
Kurak topraklara döner bedenim

Gidersen eğer söner şehrimin ışıkları
Zifiri karanlıklar çöker üzerime
Sen yaban tenlere bakamazsın
Benim gözümle de sana kimse bakamaz
Gitme sen orda kal

Yık iman tahtasında ki hanemi
Parçala bedenimi kanat yüreğimi
Çalı dikenleri arasına sal hayalimi
Sana dokunan ellerimi
Düşler ülkesinde, kor ateşlerde yak
Ama sen gitme, gitme kal orada

Ben beni bilemedim
Ben seni bilemedim
Ben seni çocuksu aşklarla sevemedim

Bir daha sevemem bir başkasını
Sevdalım diyemem ona
Gideceksen eğer bir yabancı gibi git
Ama ne olur ardına bakma
Söndür şimdi şehrimin ışıklarını
Alnımın ta ortasına bir mermi sık ve öyle git

Ardına bakma, ardın sıra gelirim
Karanlığın ortasına dal ve öylece git
Eğer gideceksen bir daha dönme
Döneceksen terk ettiğin sokaklarıma ne olur gelme