Bu türkünün güftesinde senin hüznün raks eder,
Nice gönül cemresine bin umutla serpildin.
İçimdeki tunç yeleli atlar gönlüne gider,
Beni çarmıha germedin, kırk canlı güle dildin.
Sevmek bir umutsa eğer, kurtar beni, at beni,
Düşüyorum, düşüyorum, yüreğinle tut beni.

Kendi içine kapanmış bir umudun feryâdı,
Heyecanlarını saklar en mahrem kuytularda.
Melâline kahır yükler kumruların kanadı,
Arzuların çiçeklere sevdâlı bu bahar da.
Onların engin hazzında kokla beni, tat beni,
Düşüyorum, düşüyorum, yüreğinle tut beni...

Gözlerin ifşâ ederken dudakların sır saklar,
Sular ırmakta yıkanır, yanağında boyanır.
Kucağında köpüklerin dili yok, feryâdı var.
Acıların etrafında bir uyur, bir uyanır,
Artık kendine taşı da mâcerâna kat beni,
Düşüyorum, düşüyorum, yüreğinle tut beni!..

MUHSİN İLYAS SUBAŞI