Kimler ne derse desin, doğumla ölüm gerçek
Ebediyet sonsuzdur, sen böyle tavır takın
Boyayıp saklasan da, ağaracak bu pürçek
Ayrılma doğru yoldan, düşme üstüne fakın.

Vurur sivri hançeri, döker kırmızı kanın
Feryadın arşa çıkar, yanar yıpranır canın
Emekleyip durursun, tutar mı ki bir yanın
Adem babadan beri, gelmektedir bu akın.

Meydanı boş bulunca, sallar savurur atar
Geçmişi uzun sanır, yürekte ateş satar
Taşırım dersen eğer, ağırlık katar katar
Sakladığın cevherse, kem gözlerden çok sakın.

İnsan ailesinden, olmadı kara babun
Bir de şöyle düşünsen, yıkılır elbet tabun
Temizlik için elzem, biraz su ile sabun
Üzülüp durmayasın, kiri olmaz ki pakın.

Rüzgâr şimali esti, yapraklar şimdi talan
Hevesin varsa yoka, inmez sırtından palan
Hayat denilen oyun, kos kocaman bir yalan
Hakem uzatmalarda, düdüğü çalmak yakın.

Hareketli olsak da, yılları zaman tutar
Canavarın ağzıyla, günahım beni yutar
Şu dünya sarayında, kuş tüyü döşek batar
İbret almak dilersen, nefse can diye bakın.

15.02.2011
Ahmet Çelik