Merhaba,seviyorsa gönül,gurura gerek yok,sevgi enine boyuna hoşgörü içermeli,helede özür dileyene karşı...Bir o kadar da mütavazı olmalı seven...gönlü engin ve sarmalayıcı olmalı...Halden anlamalı,affetmeyi bilmeli...fazla da alıngan yürekler hep kırılgan olduğundan acılar çoğalabilmekte...O yüzden geriye dönebilmenin duvarlarını aşılamayacak şekilde örmemek gerek...Sevenler neden sevilmez ki bilinmez...Sevmek bazen elde değil .Hani şarkıda; "bazen sebepsiz de sevilir" diyor ya...Gerçekten de öyle...Sebepsiz seviyorsunuz,yanıp bitiyorsunuz, karşıkinin umrunda değil...Geçen evlenme programında genç bayan beye ısrarla "çay içelim" diyor, delikanlı "ben sizden hoşlanmadım" diyor.Bayan ısrarla "görüşelim yemek yiyelim, sizi çok sevdim,niye beğenmediniz" diye sıkıştırıyor habire hayret ettim...Gerçekten de sevginin hikmetinden sual olunmuyor...Fakat sevgilerde seviyeli bir ilişki olmalı.Dürüstlük, açık olma, beklentilerini hissettirme, şeffaf olma, çıkarcı düşünmeme, tutarlı olma, saygı gösterme vb. gibi kavramlara dikkat edilmelidir.Kimsenin onuru ile oynanmamalı...Oyalanmamalı...Duygular çıkarcı düşünceleri sevmez...Alaya alınması hepten yaralar...Acı da olsa dürüstlük elden bırakılmamalı,kimseye boş vaadler ve ümit verilmemelidir.Tutarlı olunmalıdır...İnsan bir kere ölür, bundan kaçınılmaz. O nedenle ne olacaksa yiğitçe, mertçe olmalı...Böyle ilşkiler ne kadar hüzünlü olsa da saygı duyulur...O yüzden adam gibi sevmek gerek...Şiiriniz bu bağlamda çok güzeldi...Zevkle okudum...Yüreğine ve kalemine sağlık efendim...Saygılarımla...Entellektüel.