Köylüm
Sarardı başaklar, tohuma durdu,
Hasat zamanıydı, çalıştı köylüm.
Güz gelecek diye hayaller kurdu,
Oğlan, kız everdi çalıştı köylüm…

Geçen güz sonunda sürdü toprağı,
Aktardı tohuma kattı toprağı,
Çocuk sever gibi öptü toprağı,
Tırnağıyla kazdı toprağı köylüm.

Bekledi ki kışın bolca kar yağsın,
Ektiği ekinin üstün kaplasın,
Eriyen karlarla yangını sönsün,
Yağmurlara ümit bağladı köylüm.

Kurak mı geçecek bahar bu sene,
Taşıma su can vermez değirmene,
Yaz nasıl geçecek, kızgın güneşle,
Yanık bağrı yandı kuraktan köylüm.

Kendisi tarlada, hanım bahçede,
Mahsulü kaldırır alın teriyle,
Ambara doldurur son bir gayretle,
Satacak arpayı buğdayı köylüm.

Bir yandan da hayvancılık yaparak,
Sütten yoğurt, peynir, yağ çıkararak,
Yün çoraplar giyer, koyun kırkarak,
Yatağı yorganı yün eder köylüm…

Kendi buğdayından yapar ununu,
Billur pınarlardan içer suyunu,
Kucağa aldı mı tosu, torunu,
Sevinçten yanına varılmaz köylüm.

İdareler etti cılız lambayla,
Tanışmadı henüz haram lokmayla,
Tarlalarda elle mahsul yolmayla
Ömrünü bitirdi, orakla köylüm…

Traktör çıkınca, attı kağnıyı,
Başında topladı onca ağrıyı,
Mazot zamlandıkça etti çağrıyı,
Halinden kimseler bilmedi köylüm.

Çorbalar içerdi tahta kaşıkla,
Oyunlar oynardı tahta kaşıkla,
Bulgur pilavını tahta kaşıkla,
Ayranı olmadan yemezdi köylüm.

Doğal ürünlerle doğal yaşadı,
Haksızlık, hırs, tamah hepsin boşadı,
Teknoloji geldi başın kaşıdı,
Bir yılda çift mahsul kaldırdı köylüm.

Cigarayı tütün sarar içerdi,
Giydiği kasketi sekiz köşeydi,
Sobada yaktığı kuru meşeydi,
Kömürle sonradan tanıştı köylüm.

Kehribar tesbihi aline alıp,
Köy odalarında hatırı sayıp,
İnsanlık şehirde olsa da kayıp,
İnsanı insanca tanıdı köylüm.

Düğünde bayramda köy meydanında,
Toplanarak hepsi, aynı zamanda,
Sin-sin ateşiyle tutuşan kanda,
Oyunlar oynayıp eğlendi köylüm.

Dağlarda geçirdi ömrünün çoğun,
Sadece yaz değil, kışında yoğun,
Ayşe’ler, Fatma’lar yapacak doğum,
Kasabaya zorla yetişti köylüm.

Köylünün derdine el atar her kim,
Çare üretemez, öyle her hekim,
Uzaklar yakına olduysa hakim,
Çareyi kendinde bulacak köylüm…

İnattan vazgeçti, bitti cahillik,
Anladı ki okumamak gafillik,
Oğlundan kızından kaçsın sefillik,
Okudukça gözleri ışıdı köylüm…

12.08.2007
Necati ŞİMŞEK
Ankara