Merhaba, öncelikle sevgi ve kalbi sembolize eden resim güzel seçilmiş...Hem kalbin grafisi hem de sevgi hüzmeleri anlatılmış...Görsellikdeki renk cümbüşü yıldızların yere inmesi gibi şiirin rengiyle bütünleşmiş...Çok hoş bir tablo gerçekten de...Şiirinize gelince,yine ince ve anlamlı bir konuyu işlemişsiniz...Kalp ve ruh...Çok anlamlı ve kritik bir ikileme...kalp burada gönül anlamında kullanılmıştır...Et parçası olana yürek denmektedir...Gönül ruha uyduğunda insanların kalpleri de güzelliklere vesile olur...Çünki ruh temiz...üstün ve manevi evimizdir...Ruhların esas mekanı dünya olmadığından gerçekte sıkılmaktadırlar...özellikle de kalbi nefsine uyan bedenlerde....işkence çekerler...bu yüzden gerçek mekanlrına kavuşmayı özlerler...Zaman zaman ruh,kalp ve nefis birbirine karıştırılır...nefislerin hoşlandığı konular ruhlara atfedilir...Oysa nefislerin hoşlandıları işlerle ruhların ki hayli farklıdır...Şiirinizin son mısrası bir yaradılış sırrına yönelikdir...İmtihan yeri olan dünyada...metafizik konularda ruhun, ahiretin ve kaderin yorumlanması hayli rizkli ve ince bilgileri içermektedir...Çünki bir çok kimse kelam ilminde doğru yoldan çıkmıştır...Fazla da girmemek lazım derim kendi adıma...güzel vesilelere örnek olan şiirin kalemini kutlarım...Yüreğinize ve kaleminize hep doğruluklar ve güzellikler eşlik etsin ...Çok çok tebriklerimle...Entellektüel.
kalp atışı

sıkılıyor ruh çırpınıp duruyor çıkmak için

berzah alemine ait olduğundan

bu toprak bedende şıkışmak zor onun için

ana rahminden beri

atıyor nefes nefes kalpten kurtuluş için !



anlamak zor olur bazen ruhlara bu çile ne için ?



beden ayakta durur kalbin attığı için !

acaba ne için?



Entellektüel tarafından 2/11/2011 11:48:28 PM zamanında düzenlenmiştir.