Bir fırtınaya tutulmaya az kaldı sanki
nereye savurur ruhumu bataklığamı
yoksa çiçek bahçelerinemi
ahhh bu ömür böyle ne kadar sürer
nerde ne zaman yağar o ruhumu yıkayacak yağmurlar
beklemekten usandım
yağan her damla beni temizlermi
yada bu kana bulanmış dünyayı
nerde o bebek masumluğu hasretini çektiğim
doğarken ağlayarak doğuyoruz
ölürkende ağlayarak ölsek temizlenirmi ruhumuz
şu rezil dünyanın kirlerinden
dikenli çalılar sarmış dört yanımı
nereye dönsem dikenler batıyor
kanayan etim olsa dert değil yaralar iyileşir
ama kanayan yüreğe merhem sürülürmü kapanırmı yaralarım


Kuyuya atılan Yusuf um sabrederek bekleyen
tevekkülle yaradanına sığınan..
bazen neşe taşar ruhumdan etrafımı aydınlatan
çiçekler saçarım etrafa gülümseyerek
deliyimdir bazen umursamam kimseyi,yada şımarık bir çocuk
bazen kararır ruhum susarım sessizliğimde boğulurum
bazen isyan nefret taşar kin kusarım ateş pürkürürüm
haykırmak isterim çığlıklarımı içimde boğarım
sorularıma haykırışlarıma kimse ses vermez
suçlu aradıkça kara bir delik yutar beni
bedenimin ruhumun canı azalır halsiz düşer

boşa nefesimi tüketmişim konuşmaya takatım kalmadı
yıllarca umut ışığına doğru yol alan yüreğim
artık perişan yorgun huzur arıyor
hasretiyle yandığı dağlara kavuşmayı bekliyor
Yusuf atıldığı zindandan kuyudan da kurtulmuş
bu fani dünyadan iki yüzlü insanlardan
sırtımdaki hançerden biliyorumki toprak olduğum gün
yaradanıma kavuştuğum gün bende kurtulurum
eyy başı dumanlı yüce dağlar özlem biter
ruhumdaki fırtınalarda diner bir gün
bundan sonra zamanım boşa geçmemeli
tüm haykırışlarım yakarışlarım
huzurla O na kavuşmak için olmalı
gözyaşlarımla ruhumu yıkamalıyım arınmalıyım
sadece O na sığınmalıyım..
yolun sonu görünüyor koşmalıyım son gayretimle
O na koşmalıyım
O ndan başkası boş bu yalan dünya bomboş..

DAĞÇİÇEĞİ