Ayak basarsın, bilmediğin topraklara
Bakınır durursun etrafa gizlice
Yol bilmez, iz bilmez, gezersin
Gezersin dil bilmesende umutla
Gurbetlik zordur bilirim
Hele birde sevdalı olunca...

Hayal ekmeğin olur, yaban ellerde
Günler son perdede umut ışığındır
Tüterken ocaklar memleketin bağrında
Sen gurbet kahrı çeker, içlenirsin

Bir güneş daha doğar tepelerden
Uyanırsın sabahın ilk ışıklarıyla
İş için,
Aş için,
Sevdiklerin için,
Düşersin yollara, bağrı yanık
Çektiklerin gelir birden aklına
Sevdalı olduğun kızın babası
Ve başlık parası
Üzülürsün
Sıkıca sarılırsın hayata tümüyle
Ve bir yandan düşünürsün
Anneni,Babanı,Kardeşlerini...
*
Hasret, çölde susuz kalan insan gibidir
Kemirir vücudu günden güne yanlızlık
Çaresizlik, gem vurur kanayan yüreklere
Damla damla akarken gözyaşları
Düşünceler birbirini kovalar sen yoksun diye...

SEDAT.