Kuşların gagasında mutluluğun ezgisi,
Taşır bulutlardan öte.
Yıkanır bütün sevgiler okyanus sularında,
Bir mavi umuttur denizde onlar.
Gönül bir tuzak olmak ister,
İster ki o kuşlar.bize gelsin.
Gagasındaki o yıkanmış sevgiden,
O bulut ötesinden bıraksın biraz,
O utanmış sevgiden.

Daha zaman çocuksu oyunundan bıkmamış;
Ne Tur dağındaki Musa’nın asasından,
Ne çarmıhta inleyen havarinin acısı,
Ve ne de Ulu Peygamberden haber gelir.
Kuşlar ebabildir bugün;
Gagasında taşıdıkları umut değil,
Taştır sanki.
Bana getirilen zincir,
Taktı boynuma umutlarını.
Kuşlar uçtu tepemden birer birer,
Saplayıp yüreğime gagalarını…

Yarınlar, ah o talihsiz yarınlar,
Getirecek mi bana kaybettiğim kuşları?
Çocuklar bendeki acıları,
Almışlar sırtlarına,
Çocuklarıma taşır.
Acılar bir yüzsüz peridir,
Yarınlara daha çabuk ulaşır…
MUHSİN İLYAS SUBAŞI