Ey Halk;

1913’de ’Ötekileştirildik’
Oysa Doğmadıkmı?
Aynı Taştan duvarın ardın’da?
Aynı Sögüt ağacının altında.?
Aynı nehirin türküsünde büyümedikmi?

1915’de ’sürgün edildik’
Usulca yatağından uyandırırıldı çocuklar,
Ürküterek ateş böceklerini vurdular,
dayanamayıp kanatlarını kırdılar,
uçamadılar kan kızılı yeryüzünde,
Sokaklar,caddeler sessizdi,
Kan emici yarasalar dışında.
Birde yagmur kuşları vardı
Onlarda ölü canlara yoldaş oldular.

1918’de ’Topraklarımız alındı’
İlk ozaman sarardı gökyüzü
İlk o gün girdi kara kargalar tarlamıza
Talan ettiler mısır tarlamızı.
Bir halkın ekmegi çalındı,
Aç,Susuz,sürgün bir halk..

1970 Sonrasında
Uyandı yeniden cellat yatağından
Maraş’ta,Sivas’da,Malatya’da,
Vurularak,yakılarak katledildi
Çocukluk arkadaşlarımız.

2000’lerde kardeşlik koydular
katliyamların,sürgünlerin,adını,
Geçmişin hesabını vermekten utananlar.
Oysa daha bir yıl öncesi,
Ulucanlar’da cana kıydılar.

2007’ocagında
Bir çocuga adam vurdurdular
Çocuk ki,bayrak önünde kahraman
Askeriyle,Polisiyle,kucaklaşan,

Ölen ki,Bir gazeteci,
Bir acıdan bin acıyı doguran göçleri
Yatağında vurulan çocukları
Kül ateşinde kavrulanları
Yazmaktı,kim bilir tek suçu.

Adı, Süryaniydi,Ermeniydi,Aleviydi
Söylediklerimi anlayan varsa
Ölende Dirilende hepimizdik.
Bir ölüp bin dogan
Beyaz renkli kelebekler gibi..

Devrim Dokdere