Bu geceler yalnızlığımın tanığı.
Bu geceler ömrümün karanlığı.
Ve gözyaşlarımın en değersiz anı.

Ah bu geceler yok mu!
Bir kadehe dost diye sarıldığım,
Bir sigarayı nefretim gibi soluduğum
Ve acı hatıralara çaresizce hedef olduğum
Ah bu geceler…

Olmasın artık ihanet,
Olmasın artık çile, dert.
Mutluluğa hasret, sevgiye hasret
Geçer mi böyle bu hayat?
Biter mi karanlık, diner mi gözyaşları,
Ben de görür müyüm ömrümde aydınlığı?

Ben bu karanlık gecelerde bir mum gibi yandıkça eridim.
Ben bu karanlık gecelerde nefretimi ikiye katladım.
Ve bu perişan hâlime bu gecelerde alıştım.

Ah bu geceler yok mu!
Sarhoşluğun deliliğe,
Uykuların kâbusa dönüştüğü an.
Geçmeyen vakitlerin, bitmeyen yalnızlığın yaşandığı an.

Ah bu geceler yok mu!
Ümitlerimi batağa saplayan,
Dertlerimi ikiye katlayan
Ve beni böyle amansız acılarla yalnız bırakan
Hain geceler…

Ben bu gecelerde sevgiye hasret kaldım.
Ben bu gecelerde aşkta ihaneti tattım.
Ve ben bu gecelerde ölümüne gözyaşı döktüm.

Bu geceler ki güneşi karanlığa çeviriyor.
Bu geceler ki sessizliğe ev sahipliği ediyor.
Kim bilir neler oluyor gecelerde, neler yok oluyor?

Ve biliyorum ki dertler yoldaşım olacak.
Ve biliyorum bu hain geceler beni de yutacak.