Hüzünler vurdu beni geceyarılarında,

Sabahlar gecelerin ardında...

Gözyaşlarım süzülüyor avuçlarıma.

Bu defa güçlü değilim!

Saramıyorum yaralarımı,sarılmaz yaralar..

Daha kabuk bile bağlamadılar,

Ve bu kadar erken...

Hep iyilikle kaybettim elimde ne varsa.

En sonundada kendimi!

Ne çok acıdım ilk defa kendime.

Ve anlam veremedim bu dünyanın bana zülmüne.

Yüreğim paramparça!

Söyleyin kuşlar,bana bunu yapmasınlar...

Bu defa güçlü değilim!

İnançlarımı,umutlarımı kaybettim...

Ve ne varsa sevdiğim.

Bir yanım hep hüzün!

Ne istiyorlar benden,neden yürekler darmadağan.

Kendi içinde kendini bulamayan.

Bir benmi varım şu dünyaya sığamayan?

Söyleyin kuşlar bana bunu yapmasınlar.

Bu defa güçlü değilim!

Ve gidiyorum ,belki hiç dönmeyesiye.

Yağmurlu bir sabahta yada;

Soğuktan ellerimin donduğu,

Gözyaşlarımın akamadığı,Buz kesmiş bir akşamda...

Ardımda,kötğlüğe hiç değmemiş saf ve temiz duygularım.

Söyleyin kuşlarbana bunu yapmasınlar.

Bu defa güçlü değilim!!!



DİLEK YALÇIN

08.12.2010

04:23