Senmiydin yoksa,
günün ışıltılarıyla beraber,
pencereme doğan...
İçime dolan.
Bir hoş olmuştum,
Yoksa senmiydin,
yüreğime akan,
tatlı tebessüm gibi...

Senmiydin yoksa,
sabahın güzelliğinde
Kulağıma,
yüreğime tatlı nağmeler sunan...
Anlamalıydım,
bülbül kılığına giren,
nağmekar sendin...

Senmiydin yoksa,
yanağıma kondurulan,
busenin sahibi.
Öpüşünün,
dokunuşunun ıslaklığı,
abuhayat olmuştu yanağıma...
Anlamalıydım,
rüzgar olup esen,
yanağıma dokunan sen olmalıydın...

Senmiydin yoksa,
kumru kılığına bürünmüş,
günaydın sevgilim,
günün aydın olsun diyen kuş.
Nasılda anlamamışım,
Afedersin,
canım minik kuşum,
bundan böyle,
ışığını gördüğüm an
seninle uçmaya söz veriyorum..

Senmiydin yoksa,
senmiydin,
tek başına uçan,
gökyüzünü arşınlayan kumru.
Söz veriyorum,
bundan sonra söz,
ikimiz beraber,
kanat çırpacağız semada,
tek başına uçulurmu hiç?
Bundan sonra,
Çifte kumru olacağız,
hep beraber uçacağız...