Kimse bilmek istemez
Uzaktan sevmek en güzelidir oysa
Bir garip arzuyla vuslat dilenir her gece
Gözler aşka alevlidir, aşka tütsülü
Bilinmez ki bütün tütsüler tek kişiliktir, tek hece

Pusuya yatmış alaca boyalar baş kaldırır
Kelepçeler vurulur en sıcak zamanında bileklere
Ölümsüzlük maskesi altında bir kelebek ömrü
Sahillerde çirkinlikler
Ve kirli dalgalar, ömür biçer gölgelerine

Tunçtan tüller giymiş abideler soyunur
Bir balmumu kalır ateşin ortasında
Her yeni günün körükleri çalışır ha bire
Damladığını kimse bilmez, damlaları kimse görmez
Aşk ebedi denir tam da kırılma noktasında

Engeller başlarını uzatmaya başlar çatlaklardan
Umutlar çaresizlikle bir garip birleşir
Bakışlarda fer kalmaz, el üşenir uzanmaktan
Giyotinler çağrılır keşkelerin sırtında
En güzel aşkta çirkin bir ayrılık düşünceleşir

Siyah bakışlı güneşler doğar
Karanlığın hükmü mühürdür
İsteksiz adımların uzağında yaklaşır hüzün
Tenhalaşır düşünceler
Her yarıma bir yol görünür

Umutsuzluğa mağlup olur altın suyuna batmış gelecek
Paslı sorular “Neden?”’lerin altında her anlık
Anlamsız bakışlar susturur yürek atışlarını
Üzgündür gözyaşları
Parçalara bölünür düşüp düşüp binlerce pişmanlık

Tek hece olmasaydı yarım olur muydu aşk
Vuslata ererdi, yalnız kalmazdı ki âşıklar
Şiirler susardı haykırmaktan uzak
Anlatılmazdı sanırım
Yaşanmışlar, yaşanmamışlıklar

Kimse bilmek istemez
Uzaktan sevmek en güzelidir oysa
Bir garip arzuyla vuslat dilenir her gece
Gözler aşka alevlidir, aşka tütsülü
Bilinmez ki bütün tütsüler tek kişiliktir, aşk tek hece