Bir ses duydum, koştum.
Senin ayak seslerine benziyordu.
Bu adımlar senin adımlarındı.
Aman Allah’ım duruşu da sen!

Tam kapıya yaklaşmıştım.
Anahtarları çıkardı çantasından.
Anlaşılan kapıyı açacaktın.
Her şeyi duyuyordum,
Kulağımı kapıya dayamıştım.

Bu anahtarlar senin anahtarların,
Kapıyı açışın, ardından sessizlik,
Sana ait bir sessizlik bu, tanımaz mıyım?
Bu kesin sensin, yalanım yok.
Bir hayal olsan şimdiye dek uyanmaz mıyım?

Senle hayalini karıştıracak değilim ya!
Hayalin hep geceleri gelir, oysa şimdi gündüz.
Hem hayalin hep bana bakar büyük bir aşkla.
Aramızda iki kapı var, ikisi de başka.
Kapıları görmüyorum sanma!

Birazdan bana da uğrarsın,
Ya eve hırsız girmiştir,
Ya sigortalar atmıştır,
Ya da akvaryumda balıklar ölmüştür.

Birazdan kapı açılır,
Benim kapının zili çalınır.
Kapıyı açmasam vay komşuların haline,
Eğer açarsam vay benim halime.
Yandık senin anlayacağın!
Yalanım yok, korkuyorum senden.

Bu itirafı daha önce de yapmıştım.
Hatırlıyor musun, biraz titrek bir geceydi.
Masalı anlatılan çocuk gibi huzurlu bir uykudaydık.
Saatin zilini kurmuşsun, zamansız çaldı, uyandık.

Gelişinle gidişin aynı şey değil, anlatamadım.
Sen gidiyorsun dur deyişimin ardından.
Ben kalıyorum durmadan gidişinin ardından.