Ey arayış içindeki ruh
Haydi
Tut vahyin kanatlarından
İnan,
İçinde kopan fırtınalar dinecek
Ben bilirim o gece ve gündüzü
Kaç gün dönümü gördüm
Kat be kat üstüme,
Devrilen ölümdü.

Oku diyordu
Oku,
Seni yaratan seni mahzun bırakmadı
Oku...
Gözlerim doldu
Öyle ki kabimden boşanan sağnak sağnak
Rahmetti.

Ey can kardeşim
Kaç kere vurulan benim.
Herkes kendi tırmanır bu yokuşu
Ardında cennet
Geride onca sahte tanrılar bırakırsın.

Söylemekten bıkmam,
Ya Rab
Nasıl bir iman böyle:
Diyor ki Hz Hacer
Kara gözleriyle kucağında İsmail’e bakarak,
Peşinden:
Ey İbrahim
Bizi bu çöl ortasında kime bırakıyorsun
Hz İbrahim duraksamadan dedi ki:
Allah’a,
Ve yürüdü Hz İbrahim,
Emanet etmişti ailesini
Her şeyi var eden yol gösteren Allah’a.

Hacer’in gözleri doldu, ağırca otur yere
Baktı küçük yavrusu İsmail’e
Tüm kalbiyle haykırdı;
Allah bize yeter.

Kavuruyordu sıcak
Günahtan son kaleleri,
Ne bir is kalmıştı
O buzdan siyah kulelerden
Ne bir isyan ateşi.

Hacer koşuyordu Safa Merve arası
Yedi say
Sonsuz yedi kere.
Diyordu Ya Rab
Yokluktan varlığa getiren Sen’sin
Bizi bırakmakdın, bırakmazsın yalnız
Tek yapabildiğim bu
Koşuyorum Sana
Koşuyorum yalnız...

Geldi İsmail’in yanına
Biricik İsmail bakıyordu
Susuyan gözleriyle anasına.
Vurdu Hacer toprağa ayağını,
Fışkırdı imandan bir serinlik.
Zemzem dedi, Hacer Zemzem
Dur artık,
Ey rahmet üstüne rahmet veren el.

İşte bu,
Teslim olmak yoktan var edene
O zaman yüreğinden Zemzemler fışkırır
Ne karanlık kalır
Ne küfür.
Teslim ol yeter
Allah her şeye yeter.

(Ocak 2011 İstanbul)