1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1030
Okunma
Melankoli nöbetlerindeyim yine,
Yıldızlar kararıp döküldü,
Gün ortası elimde kalem
Güneşten bir eser yok gibi;
Hani o dostlar birer birer gitti
Ana bacı kardaş,
Arkadaş,dost yoldaş
pusu kurmuş eşkiya gibi
Mevziye çoktan konmuş...
Melakoliyim dedim ya,
Kimse sormasın bana
Olduğum gibi yazıyorum okusana;
Nedir her köşe başı
Bir otobüs durağı,
Bu şehirde otobüsler
Hala ulaşımda mı
Oysa transit geçtim bu durakları
Bana değişim olduğunu söylemişlerdi
Yoksa değişmeyen sadece ben mi!
Melankoliyim işte,
Var mı derdimin çaresi
Bakın doğada benim gibi
Karanlık kapladı her yerini
Ama sabah uyanır dilber gibi,
Melankoli değilse ne peki....
Yıl:13.04.2007
Saat:12.45-13.00
Çengelköy/İst.
EROL KEKEÇ
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz