1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1087
Okunma
Ben karanlık şehrin,
Süt dişli çocuğuyum
Uzarım yokluğa, umutsuzluğa
Karanlıktır şehrim, varoştur
Bilinmezliklerdir sokaklarım
Büyürüm boy boy, hüsran olurum,
Süt dişli bir çocuğum
Ana kucağım yoktur ,
Parlar karanlıkta dişlerim
Ellerim ürkektir, uzatamam
Karanlıktır içim, dışım
Karanlık şehrin,
Karanlık bir sokağıdır evim
Yıldızlar parlar damımda
Ben uzatırım elimi, toplarım
Bazen vururlar yıldızlarımı
Ama ben,
Süt dişlerimle gülerim,
Her gülüşüm yeniden getirir
Küçük küçük yıldızlarımı
Vururken yıldızlarımı,
Yok ettik zannederler
Karanlık şehrin küçük umutlarını
Oysa,bir gülüşüm bile
Aydınlatır şehrimin
Varoş sokaklarını
5.0
100% (2)
Cevap Yaz