Güneş gider,
Gökyüzü içine kapanır.
Kibir, gelir ruha içimdeki ben kabarır.
Sen gidersen bu beden yaşlanır.
Anlamıyorum bu ne karmaşadır.
Renklendirmek lazım hayatı.
Kırmızı ve pembe rujlarla.
Sokulmak lazım usulca hayatın kıyısına.
Geceyi fırsat bilip;
Hesaplaşmalı günahlarla.
Gece bunun için vardır hayatımızda.
Kapatır çirkefliklerimizi karalarla.
Bu yüzden gece gülerek gelir kirlenmiş vücudumuza.
Yalancı masumiyeti yaşatır ruhumuza.
İnsanca yaşamak lazım ki;
Sahip olalım güzel ve temiz bir ruha.
Kapı, çanak, çömlek,
Bu eşyaların hepsi bize hizmet edecek.
Ama kirlenirse eşya ve ruh,
Bunları kim temizleyecek.
Söyleyeyim:
Candan bir sevgili bulmalı,
Camdan değil, süs değil.
Sorguyu suali bir kenara bırakmalı.
Nerden gelirsin nereye gidersin diye sormamalı.
Islak ayaklar,
Çıplak bir ten, zarif bir dokunuş,
Her zaman olmalı hayatımızda.
Yoksa içinde bir ruh,
Bu bedeni ne diye taşımalı.
Yoksa sevgi;
Bu kalp hiç çalışmamalı.
Hayatı sevgi ve ideallerle ortak yaşamalı.
Ve,
İyi olanı güzel olanı hep baş tacı yapmalı.

28.01.2011
Orhan OYANIK
ÇAN