Oydu, beni şefkatle yürekten kucaklayan.
Yapmacıktan değil de gerçekten sarılan.
Saçlarımı kırılmasın diye incitmeden koklayan.
Ecel, sana doyamadan geldi aldı babam.

Dolanırdım etrafında sevgiye susadığımda.
Baktığında bana gül açılırdı sanki yanağımda.
Dağ vardı sanki arkamda, dayanıyordum korktuğumda.
Şimdi o dağ yıkıldı da yaslanamıyorum babam.

Başına gelmeyenler bilemezler bu acıyı.
Dindiremedim yüreğimdeki bu bitmez sancıyı.
Gözyaşım akmaz oldu artık, içime attım anıyı.
Bağırdım çağırdım ama duymadın babam.

İyilikti, sevgiydi, saygıydı bana öğrettiği
Sadece ben değildim ki sözünü dinlettiği
Kardeşlerim de hissetti bu eksikliği
Sen gittin ya bizlerde sevgin kaldı babam

Ferhat ettim dağlar, taşlar duysun diye.
Yoldum saçlarımı bir daha uzamasın diye.
Uzandım yanına, tabutuna koysunlar diye.
Yeşermiş fidanların soldu duy babam.

. Rahmetli babam MEHMET CAN anısına yazdığım şiirimdir.Hayatın dizeleri başlıklı şiir kitabımın 68 ci sayfasında yer almaktadır .