şimdi hangi köşesinde dursam
senli bir yola çıkıyor ömrüm
her geçen gün biraz daha
daralıyor bu şehir
hangi sokağına girsem
yokluğunun acısı

yokluğuna aldırmıyorum artık
durmadan sana azalıyorum...

artık çığlık atmıyorum
kokunsuz bir gecenin ortasında kaldığımdan bu yana

hüzünler büyütüyorum gözlerimde
hani utanmasam oturup ağlayacağım da
öyle işte...
tam şurama bir sancı gelip duruyor
ellerime bu sevdayı tutuşturduğun günden beri
durmadan sana azalıyorum

yokluğun kadardı varlığın oysa
oysa bir düşe batıp çıkıyordum
biraz nefes almalıyım
tut ellerimden...
sevdiğim
sevemediğim
sensizliğine daha kaç vakit dayanırım...

yokluğuna inat
şiirler söylüyorum her gece
yokluğun kadar çoğaltıp bu sevdayı
durmadan sana azalıyorum

aslında
sevda dediğin gözlerine adanmış bir dilekti
şimdi...
gözlerine sürgün bir şehrin
hangi köşesine dursam
senli bir yolda tükeniyor ömrüm
durmadan sana azalıyorum...
hadi... gel...



FATİH ŞAHİN IŞIK
ŞAHBEYİT