Karmakarışık bir dünyadayız işte,
Ne olacak halimiz
Bu gidişle ?
Ölüm karanlığı çökmüş üstümüze,
Üstümüze.


Körpe kızlar,ermeden ergenliğe,
Vücûdu verilmiş sermaye.
Dolmuş gözyaşlarıyla yastığı,
Göstermekten korktuğu.
Fukara belki,
Çaresiz de.
Boyun eğdirilmiş,
Başlık parasına,
Kimbilir ?


Karanlık çöker Mapushanelere,
Çalınmış yaşamların üstüne
Üstüne.
Seven gönüllerden ırak,
Sevgililere hasret,
Çocuk özlemiyle dopdolu,
Yorgun yüreklere.


Ah !Efkârlıyım Sevgilim !
Karmakarışık bu dünya.


Hevesle selâm durmuştuk
Ak bulutlara.
’ İnsanlar el ele tutuşsa,
Birlik olsa,
Hayat bayram olsa...’
Umutluyduk,
Çiçek çiçekti dünyamız.
Bahar gibiydi yaşamlar,
Kuş cıvıltılarıyla çökerdi,
Akşam serinliği.

Aydınlarımız, Sevgilim,Aydınlarımız,
Kara enginlere doğan GÜNEŞTİLER !

Mümkün mü unutmak Sevgilim,
Kana bulanmış sokakları?
Barış,aydın gönüllü insanlarımızın,
Kahpece vurulduğunu?
Barış,sevda türküleri yerine,
’ Vurulduk Ey Halkım ! Unutma Bizi ’
Sözlerini unutmak ?


Mevsim,Karayazgı, Kara Kış,
Yirmi Dört Ocak...
Yok ki ölümünün çaresi,
Sen,gökte bir güneş haresi !
Unutur mu bu gönüller seni?
Çizdiğin yol,bir gün aydınlanacak,
Aydınlanacak bir gün !
Biz,aynı gök altında,
Yaşamaktayız işte...


Ah ! Efkârlıyım Uğur Mumcu,
Dünya karmakarışık ,
Karmakarışık Dünya !


NUR BENLİOĞLU GÜRSEL // 24.01.2011 - İZMİR