Yine akşam oldu,
Vakit tamam,
Az sonra düşeceğim yine yollara.
Yine başladı tasam,
Yine hüzünle gideceğim,
Yıllarca mutlulukla gittiğim yuvama.
Yine gülmeyen yüzlerle,
Oturacağız mum yanmayan sofraya.
Vay bee!
Diyeceğim,
Kendi kendime,
Sonra kapanacağım odama.
Vay bee!!

Yine bitmeyecek gece,
Döneceğim maziye,
Yüzümde ki, acı tebessümle,
Sonra bakacağım penceremden,
Kim kime dım dıma,
Halen dönüyor Dünya,
Acısıyla, tatlısıyla.
İnadına dercesine,
Vay bee!!

Kim bilir?
Neler var, kapalı perdeler ardında,
Kim bilir?
Kimlere bitmiyor geceler?
Kim bilir?
Kaç kadeh kırılacak bu akşam?
Kaç kadın ağlayacak yalnızlığına?
Kaç bebek ağlayacak gelirken dünyaya?
Gündüzleri geceye gebe,
Vay bee!!

Bir sren sesi yaklaşıyor acı çığlıklarla,
Kim bilir?
Kim hasta?
Kim öldü?
Kim yasta?
Benimki de dert mi be,
Sığmasam da bendime.
Vay bee!!

Vakit tamam dedi,
Bu gün bir arkadaş,
Emekli olsak mı?
Artık yavaş yavaş,
Bak hele şu derde,
Benim aklım nerde?
O nerde?
O da çekecek bu akşam bir perde,
bende.
Sen de arkadaş, sen de.
Vay bee!!

Haydi herkes döksün eteğinde ki taşları,
Herkes kapatsın perdeyi bu gece.
Herkes akıtsın gözünden yaşları,
Herkesin bir derdi var,
Hayat olmuş, bilmece.
Kim bilir?
Kimlere bitmeyecek bu gece,
Vay bee!!

İnsan doğarken ağlar,
Sonra gülümser dünyaya,
Gül güle bildiğin kadar bebek,
Sen de bir gün kalırsın yaya.
Seni de vurur bir gün ekonomik kriz,
Aç kalırsın, belki aç,
Elin bir kaç kuruş gördü mü?
Dünya’yı edersin hallaç.
Nankör mü? İnsanoğlu.
Neden bu kavgalar?
Niye?
Madem geldik dünyaya,
Huzura ermek varken,
Neden düştük dillere,
Hiç örnek almadık mı?
Bakıp da bir çevreye,
Ne olacağım demeden,
Ne oldum?
Dedik niye?
Vay bee!!

Unuttuk gülmeleri,
Bir menfaat dünyası,
Zehr ettik geceleri,
Hep ben dedik yıllarca,
Biz demeği bilmedik,
Paylaşmadık hunharca,
Kapatın perdeleri,
Düşünelim bu gece,
Gün şafağa ermeden,
Ağlayalım gizlice,
Vay bee!!