koca bir dağ misali büyüyen hüznümü
saatlere bölüp
içine çektiğimde
ayrılığın acısın diner sandım.
oysa asıl acı
o anda başlıyormuş
ben
bunu da seninle öğrendim
yokluğunda da çok şeyler öğretiyorsun
bırak
bana hüzünleri
sen git...............................

sensizliğin sesi
deli bir tonla bağırdıkça
kulaklarım sağır oluyor sanki
sensizliğin çığlığından
başka hiç bir şey duyamıyorum
sağır oluyorum......................

gözlerini rengi geliyor
gözlerimin önüne
bir anda gözlerim kamaşıyor
gözlerim senden başka
hiç bir şey görmüyor
ve kör oluyorum
sonra
gecenin rengine bürünmüş
anılar
çıkıp geliveriyor
ansızın kapımı yokluyor
kapıyı açtığımda
seni karşımda görüyorum ve
aklımı yitiriyorum...................................................

senden sonra kimseyle tek kelime konuşmadım
hiç bir ses duymadım
düşüncelerim;
donup kaldı
ayrıldığımız caddenin kaldırımıda
senin olmadığın bir acun da
daha fazla yaşamam ki cancağızım
bu,
gün gibi,
güneş gibi aşikâr
ama içimden bir sese’belki yine kavuşursunuz’diyor
ben her gece düşlerime girip
kapıma çaldığında
seni görüyorum
ve
gözlerim kamaşıyor
bizi bilmeyenler
’ o artık dönmeyecek unut ’demekte
sahi dönmeyecek misin yoksa ?
eğer
dönmeyeceksen.......................................

kurumak üzere olan gözpınarlarım
iki damla daha gözyaşı döker
bunun için
hem dönmesen bile,
ben
her gece
seni bahçenin kapısında bekleyeceğim......................

giderken sana yüreğimi verip
’sen ağlama,
acılanma
sen git bana bırak hüzünleri’ demiştin.......................

dönmesen ,
bu yükü sonsuza dek
benim taşımamı reva görüyorsan bile
yeter ki sen ağlama
dayanamam
sana kıyamam
ayrılırken ellerime uzatıp
verdiğim yüreğimde senin olsun
sana ait yüreğim bende kalırsa
yaşayamam cancağızım
19/01/2011
gordion