Dün gece varlığınla yokluğun arasında sıkışmadım,
çok rahattım hiç uyanmadım,
hatta yatağa ters yattım,
güne damardan değil hertelden başladım,
pencereyi açtım sağa sola bakındım,
sokaktaki it’e bağırdım,saksıyı fırlattım,
köşede ansızın belirdiğin anları hiç anımsamadım,
yoksun diye her sabah,aynada suratsız diye
kendime kızardım,bu sabah kızmadım,
kahvaltı devamında keyif çayı tamamdır,
elime geçen kıyafetlerden giydim seçmedim,
en dağınık en rahat en özgür tarzlardan,
sokağa çıktım hayta hayta yürüdüm,
haleye jaleye bütün mahalleye sataştım,
seni sordular oralı olmadım umursamadım,
yokluğunun tadıydı sanki herşey,
sana dair her ne varsa boş ver gitsin,
tavrımda bu fikrimde bu havasındaydım..
Bu kez bir deniz kenarına tenhaya oturmadım,
insanların içine daldım ona buna baktım,
yalnızlığımda sıkılmadım senli bir iz aramadım,
darlanmadım kafama göre takıldım,
zoru başardım belki sensizliği kutladım,
sensizliğin yalnızlığın tadını çıkardım,
Yokluğun da ne şiirler yazdım,
ne de sana dair şarkılar mırıldandım,
aşağı mahalle yukarı mahalle,karşı çarşı dolaştım,
param yetmedi bakkala borç yaptım..
Ve anladım ki ben seni bunca zaman kendimde çok abarttım..

Aşkın Mavisi