Unuttum desem de inanma sakın bana.
Kalbim, hani gönlündeki gül gül diyor.
Binlerce kez isyan etsem de cefana ,
Sensiz yaşamaya gönül çöl çöl diyor.

Atmak istesem de içimden atamıyorum.
Geceler uzun, düşünmeden yatamıyorum.
Yollar ayrı düştü, ellerinden tutamıyorum.
Git dese de dilim, yüreğim kal kal diyor.

Adını anmayınca ,eller unuttu sanıyor.
Unutmak mümkün değil, yaram kanıyor.
Küllenmiş korlar tutuştu alev alev yanıyor.
Kalbim git artık O’nu ara bul bul diyor.

Sevdan kanser hücresi gibi sardı bedeni.
Geri gelir diye boşuna beklemişim gideni.
Bilmez idim bu kadar seveceğimi yiteni,
Gönül aşkın zehirine şimdi bal bal diyor.

Gönlümü susturamadı; mal,mülk,para.
Kavuşamayanın kapanmaz içindeki yara.
Düşeceğini bilsen de Mehmet’im dara,
Gönlünün sevdiği kızı illaki al al diyor.

_______ MEHMET ASLAN______
___Sarayköy-20 Ocak 2011_______