AŞK ADAMI

İşçi bir babanın oğluyum
Az biraz da olsa
Şairim,
Karalarım gönlümce.

Çok şarkı bilirim
Fakat diyemem sesimin çirkinliğinden...
Dilimin döndüğünce
İyi okurum şiiri
‘’Aşk Adamıyım’’ ben
Adamım hem de...
Puştluğu bilmem !
‘’Adam gibi adam’’larla işim olmaz...
‘’Gibi’’ler, taklitleridir aslının...


Çok kadın tanıdım
Sevdiler beni.
Saçlarını süpürge edip
Gönül verdiler minnetsiz.
Ne dilediysem razı geldiler,
Boyun eğdiler...
Ama bir kez bile olsun
Pembe yalanlarla süsleyip
Çalmadım hayallerini...

Ruhumun,
Başka bir kadına ait olduğunu bile bile
Geldiler...
Gönüllüydüler ezelden...
Yani sevdikleri için sevdiler,
Çok sevdiler...
Farkında değillerdi oysa
Beni değil;
ADAMLIĞIMI sevdiler...

,,,,,,,,,,

Bense,
Bir kez sevdim ömrümce...
Yalnızca bir kez verdim gönlümü,
Bir peri güzeline...
Bir daha da
Alamadım geriye!

O istemeden, ben yaptım herşeyi
Bırakın ikiletmeyi,
Söyletmedim bile,
Bir kadının,
Erkeğinden bekleyebileceği,
En ufak şeyi...


Çok param olmadı hiç bir zaman !
Alnımın teri kadar kazandım...
Az kazandım, öz kazandım.
Çok şükrettim Rabbim’e...

Her biri diğerinden güzel dostlarım oldu.
Ekseri,
Kadınlar...
Aşklarını, acılarını, gizlerini anlattılar...
Omzumda ağladılar geceler boyu...
Çünkü
Biliyorlardı;
ADAM’dan geliyordu,
Tanrı’nın yüreğiyle dokunduğu
Bu ‘’AŞK ADAMI’’nın soyu...

‘’Her biri diğerinden güzel dostlarım oldu’’ demiştim ya...
Şükürler olsun ki
Tanrı’m muhtaç etmedi beni nağmerde...
Ömrümün heybelerine,
Paha biçilmez mücevherler koydu...


Gün oldu,
Alnım secdedeydi bir camide

Gün oldu,
Mum ışığında,
İkonolar önünde,
Aryalar eşliğinde,
Şaşkın bakışları arasında,
Bizans’ın torunlarının,
El açtım Rabbim’e
Bir kilisede...

Bildiğim kadrıyla,
Kur’an diliyle
Gerektiği zaman,
Ana dilimle,
Türkçemle dualar ettim,
Şükranlarımı sundum Rabbim’e...

Gün oldu,
Acem sınırlarındaydım...

Gün oldu,
Asi bir nehrin
Öte yanında...

Gün oldu,
Eflek-Boğdan diyarlarında...

Bazen eşliğinde bir sofrada karnı doyanın,
Bazen eşsiz bir resminde doğanın,
Kimi gün, elleri oldum,
Loş ışıklar altında kadın soyanın !
Kimi gün, hadım oldum karşısında
‘’Parçala beni ‘’ diye,
inleyen yosmanın...

Kimi geceler,
Denizlerde sırt üstü yüzerken,
Istıraplarıyla birlikte,
Aşkını bana sunduğu için,
Gökteki yıldızların sayısınca,
Dualar edip Rabbim’e...

Kimi geceler,
Seksi kadınların,
En kıvrak dansları,
Yarı çıplak ve dipdiri bedenleriyle
Baştan çıkartıp
Erkekleri, darma-duman ettikleri diskolarda
Kadehimi yudumlarken bile
Unutmadım Rabbim’i...



Virgül kadar eğmedim,
Nokta kadar menfaat için başımı...
Onurumla çıkardım
Taştan bile aşımı...

Kavramaya çalıştım hep
Adına ‘’HAYAT’’ denen
Bu karmaşık,
Dayatılmış yaşamı...
Ve…
Çözdüm...


Şimdi otuzyedisindeyim ömrün
Üstelik,
Bekarım...
Benden geriye ne kalacak,
Zaman biliyor...
Azrail,
Her an çalabilir kapımı...
İşte bu sebeple
Ben şimdiden söyleyeyim,
Sana en son lafımı;
Ne olur
Affet gafımı !
Hatalarımı...

Sus...
Ne olur sus...
Boğazımda düğümleme
Sevdama dair kelimelerimin intiharlarını...

SEVMEK GÜNAHSA EĞER;
VAROLUŞTAN BU YANA
BOYNUMA ASSIN TANRIM
AŞK ADAMLARININ
BÜTÜN GÜNAHLARINI...

SEVMEK GÜNAHSA EĞER…

Antakya, 07 Ekim 2010
Ali ASAFOĞULLARI