Çok nadir yazılır bu tür şiirler
şiir gibi
yani
akıp giderler...
gözler bir kaç dize daha arar
ama
bitmesi gereken en güzel yerde biterler...
şiirin dili mükemmele yakın

sinema filmi izlerken görmek istediklerinizi yönetmen belirler
kitap ve şiir okurken bu durum farklıdır
siz kendi mekanlarınızı, renklerinizi ve tüm gözsellikleri kendi zevklerinize göre uyarlarsınız...
bu şiir de
oluşturulacak akıcı bir senarya vardı ki
okuru yeterince içine hapsedebildi...

şiirin teması ''İHANET''ile örülmüş
harikulade başlangıcı olan bir sevi nin melenkolik bir travmaya dönüşümü




çok güzl ifadler ile şiirselleştirilmiş..


//Şizofren atomlar gibi
Kendi içlerinde bölünerek
Sevgilerden, nefret tapınakları yaratıyorlar...
Yeni tanrılarına
Yeni adaklar sunuyorlar
Çim kafesler içinde / aşksız…//

bu bölümün son dizesindeki ''çim kafesler''bena yetmişli yılların türk filmlerindeki zengin kız fakir ama onurlı delikanlı senaryolarını hatırlattı

o filmlerde de paranın zenginliğin mutluluk olamayacağı defalarca anlatılmıştı
burada da bu düşünceyi şair ''aşksız'' olarak tanımlamış...

//İsa nın çarmıhında
bilmem kaçıncı ihanet senfonisini çalıyordu Beethoven…//

yapılabilecek en güzel sorgulama ile şiiri tamamlamış şair...
sadece son dizeden aldığım izlenim. bu güzel şiir seri hale gelebilir...
çünkü hikayenin önü açık bırakılmış...


Kirli yüzüm oluyorsun
Gecemde, simsiyah ay karanlığı
//Biliyorsun, yıldızlarda ölür
Bu yüzden ağlar gökyüzü / simsiyah
Ve sen buna yağmur dersin
Gök ağlıyor hayırsızım
Tutun kirpiklerime
Ay karanlığı gecemden…//

bu bölümde epeyce takıldım
ne yapmak isteniyor diye

''tutun kirpiklerime''
sanki hala bir davet var gibi duruyor bunca ihanetin içinde...
göremediğim uçsuz bir derinlikti

okudum
bir dünya kurdum
tüm nesneleri kendim seçtim
ve
inanılmaz keyif aldım...

umarım devamı gelir...

paylaşımdı
ve
sanat dı...

sizi emeğiniz içün
seçici kurulu böylesine güzel bir eseri vizyona taşıdığı için

tebrik ediyorum

saygılarımla.