Ne zormuş meğer,
Gün be gün
Beynime atılan çentik;
Nasılda kazınmış gövdesi.
Sanki, çepeçevre kuşatmış,
Ben büyüdükçe
O içimde
Dolambaçlı yollar açmış.

O diyor ya
Benim varlığımın bir yanı
Heyecan, istek.
Sınırları bilmeyen
Bir yanım var ya,
Ne dersiniz adına:
Dünyevi isteklerin hepsi
Ve dahasına...

Biliyorum ki,
İstemeden olmaz bu yapı
Ağır ağır temelden yükselir
Her bir taşı,
İçindeki kum tanesi.
Öyle bir örülür ki iman,
Ya da küfür
Gün gelir,
İnsan dediğin
Ya melek
Ya şeytanlaşır.

Koca bir alem sığmış gövdesine
Gözlerinde çakmak çakmak yıldızlar.
Allah’ım hangi yüze baksam
Büyük bir alem.
Bu çokluk içinde kaybolan
Ben neyim
Hayat oyununda hangi roldeyim?

İşte büyük soru,
Hangisini seçiyorsun,
Kuruyup çerçöp olup
Toprak olmak mı derdin?
Hayır hayır bunu
İstesende dileyemezsin.

Sana sonsuz rahmetiyle Rahman
Annenin evladına duyduğu merhamet
Sonsuz şefkat denizinden
Sadece bir damla.
Artık alıyor mu aklın, kalbin
Bunca büyük lütfu.
O zaman kendini
Her şeyin sahibi
Rabbe teslim et
Hayatına Allah ile anlam kat.

(Ocak 2011 İstanbul)