fi tarihi
pekmezcinin biri
denk eyledi pekmezlerini
yola koydu katırlarını
çalı çırpı kesmek için
unutmadı satırlarını...

duymuştu
bir oymak, beş köy aynı vadide
bulunmaz böyle pazar
nadide...

dumanı göründüğünde ikametgahların
katar dikkatini çekti çobanların
ilk gaye anlatıldı hizmetkârlara
rast gele uğurlar ola...

ulak aşırıldı tezden obaya
kimse almasın şırayı
tacirin elinde kala
kelepir sayıla...

söz bir edilmişti zaten
kimse zınnık almadı pekmezciden...

kıtlık kıran
birinci cihan

tüccar hin oğlu hin
anladı fak’ı
yolunu tuttu değirmenin
zahiresi burdaydı bütün köylerin...

selam eyledi
destur diledi ak sakallıdan
hele biraz helva yapalım dedi
şu undan...

ustadan un,şıracıdan pekmez
cıvık oldu un koy
koyu oldu şıra
bu helva bitmez...

yaptı oymağın tüm ununu helva
koydu yunağa
çıktı obanın düşek yerine
yükseğe
ibret olsun bu size
bir daha oyun etmeyin
pekmezciye...................................................Kasım