Kaç kere ölebilir bir insan?
Kaç kez yeniden doğduğunu hissedişi yeni bir sonun başlangıcı olabilir?
Gerçekleşmeli mi sanıyorsun soğuması için tenin,
Beyin ölümünden önce ruhun bedeni terk edişi!
Can ecelden merhamet dilenircesine sığınırken kaburgalar arasına,
Aşk yetmezliğinden kalp ölümü gerçekleşemez mi?
Unut gitsin!
Bir köşeye savur sancılarımızı
Ne varsa bizi acıtan,
Acıttıkça hiç dokunmadan bile kanatan ne varsa unut…
Ve af dileme sakın giderken
Kırgınlığım bir af peydahlayacak kadar kızgın değil sana
Ama sen kızabilirsin yeniden dilediğince
Alıştım,
Ezberledim tattırdığın acıyı nasılsa
Vur etimde bilediğin küfürlerini şah damarıma
Titrek sesle veda etme sevgilim gözlerimiz sevişirken
Bakışlarımız sakat doğabilir
Bakışlarımız engelli,engellendikçe dengesizleştirebilir sözlerimizi
Sen aldırmadan çak sinirlerime İsa’dan ödünç aldığın çivileri
Kanayana aşk olsun…

Şimdi geri verebilir misin benden aldıklarını?
İlk öpüşümü mesela,
Umutlarımdan arta kalanları,
Sil avuç içimden parmak izlerini
Ve kokunu boynumdan kazı!
Her şey bitti!
Bütün gemileri yaktım diyorsun.
Ben o gemilerde uğurladım zaten seni!
Bilmiyor musun?
Sen bana aldırma!
Tanrı doğarken öğretti ustaca ağlamayı.
Nasılsa gözyaşlarımın cinayetini üstlenecek yalancı bir toz bulunur.
Sen gitmene bak sevgili,
Benim gözyaşlarım yoluna kırmızı halı olur…

Gidişin ustaca planlanmış bir cinayet komplosuydu bu aşkta.
Ruhum bile duymadan,
Tereyağından kıl çeker gibi öldürdün beni.
Oysa her maktül,son kez göz göze gelmek isterdi katiliyle…

Ezgin Kılıç